I
Тыныштық...
Көзді аштым...
Жап-жарық күн...
Тереңге тыныс алдым...
Таң қалып тым...
Алдымда - ақ халатты абзал жан тұр,
Ал сосын, ақ жүздерді аңғарыппын...
Жыладым...
Жайлы, жұмсақ қолға түстім...
Сездім мен, жақын жанды болған ысты-ық...
Толғаныс...
Мен қарадым... Сүйініп бір...
Тапқандай, мәңгілікке қорғанышты..
Саусағы - сипайды да, дірілдейді...
Құшақтап...
И-іс-кей-ді, күлімдейді,
Ол маған, ұзақ қарап, тыныштықта:
Сыбырлап, таныс тілмен "күнім" дейді..
Күлкісі, бір өзіне жарасымды,
Таныдым!
Бір өзіме жанашырды.
Мен келген бұл әлемнің - ПЕРІШТЕСІ,
Та-ны-дым!!!
АНАШЫМДЫ,
А-НА-ШЫМ-ДЫ...
II
ТҮН..
Ұйқысыз..
Ауырып, жөтелдім..
С-е-н емдеп, шаршамай көтердің.
А-н-а-ш-ы-ы-м,
Мен саған қарызбын..
(..Айт енді, қалайша өтермін??)
ТҮН..
Жыладым, түс көріп,
Селк етт-і-м..
С-е-н оянып,
Жұбаттың,
Тербетт-і-ің..
Жалғанда бір өзің - жанашыр..
(Мен саған, ешнарсе бермептім..)
ТҮН!!!
Қараңғы бөлмеден - қорықтым..
Сен тағы, ұйқысыз зорықтың..
А-н-а-ш-ы-ы-м, не деген а-с-ы-л ең..
..Мен сенің бақытың болыппын...
III
КҮН..
Бүлдіріп,
Еркелеп,
Күлемін..
Ал сенің, қуанды жүрегің..
Сен АНА күлімдеп жүргенде,
Мен қ-а-л-а-й мұңайып жүремін??
КҮН..
Алысқ-а-а кеттім..
Са-ғын-дың..
Көбейтіп, шашыңның ағын тым..
А-н-а-ш-ы-м, уайымға салынба!
Ер жеттім, тағдырға бағындым..
КҮН!!!
Есейдім..
Ес кіріп, шалқайдым..
С-е-н, мені ойладың..
..Бар қай-ғың,
А-н-а-шым..
Кешірші..
Кешіргін!
Мен үшін..
Қиналдың,
Қартайдың..
IV
АНАДАН асқан жан бар ма?
Түсінер мына жалғанда..
АНА-дос, АНА-періште,
С-ү-й-е-н-і-ш,
Жалғыз қалғанда.
Жұбатқан жасым тамғанда,
Шуағын шашқан таңдардан,
Таңдарға..
АНА-өмір, есімі заңғарда!
АНА-көңіл, құшаққа алғанда.
АНА-АНА ақ сүтін берген-ді,
Жетсін деп, ұл-қызым арманға...
Құшақта АНАңды....
(с) Бек Жылқыбаев
